insanlar doğarlar, büyürler ve ölürler buna basit bir şekilde hayat döngüsü deriz. ancak bu öyle bir döngüdür ki bu, kimilerini basit bir şekilde alır ve bırakır, kişi anlamaz bile hayat nedir ne değildir, geçer ve gider. kimilerini ise alır, başka döngülerle kesiştirir, onlarında etki alanına sokar, şekillendirir, biçimsizleştirir, tam bir düzen kurmuşken başka bir döngüye sokar ve bu yeni döngüye alışmak zoruda kalır, derken başka döngüler ve başka alışma zorunlulukları, işte bu noktada bazen kişi durur ve bakar, onu etkileyen öyke çok döngü vardır ki korkar, bir köşeye sinmek ister, kaçmak ister hayattan, ama başaramaz, çünkü çok fazla döngü vardır, alt+f4 diyip çıkamaz döngüden çünkü kendi döngüsü yoktur artık başkaları için de bir değişkendir ve onun yok olması diğer döngüleri de etkiliyecektir, ve işte o noktada hayattan yorulur ve yığılır kalır, sonrasında hangi döngü gelir hangisi gider bilinmez yada kişi bilemez.***
bu başlık bizi cezbetti sanırım =)
herkese sunulan şeyler oldukça farklıdır, kimi doğuştan şanslıdır kimisi ise gerçekten yaşamak için can çekişmek zorundadır adeta.. İşte tam bu noktada o kişi fark eder; "yaşamak neye değer? neden bu kadar ısrarla birşeyler yapmak peşindeyim acaba..." bu noktada koyverir binevi, işte tam olarak 'hayattan yorulmak' deyimiyle adlandırabileceğim şey bu aslında. son zamanlarda pek çok insan dertsizliğini dert sayıp birçok şeyden şikayet ediyor olsa dahi buna hakkı olan asıl kişiler hala bir çaba peşinde.. kimler gerçekten yorgundur hayattan bilinmez dışardan, herkesin içine girip bakmanın olanağı yok nasılsa..
hayat kimisine gore guzeldir, kimisine gore aci. kimisine gore zevkli bir oyun, kimisine gore sonu belirli olmayan bir mahkumiyet. sonu belirli olmayan mahkumiyetlere adanmis insanlardir hayattan yorulanlar. hic bir amac yoktur ortada hayati yasamak adina. hersey acidir, yorucudur ve en onemlisi hicbir sey belirli degildir. hayatin zorlugu degil de belirsizligi yorar insani. bahar gelir, cicekler acar.. ama insan yorgundur. hicbir sey zevk vermez artik. yaptigi seyler, gittigi yerler, arkadaslari, dostlari.. hicbiri bir cok kez anlam ifade etmez. cunku artik yorulmustur. ne belirsizlige dayanacak gucu kalmistir ne de bu belirsizlikle yasayabilecek kadar sabri. birakip gitmek ister herseyi, herkesi. yapmak ister bu bencilligi. ama onu seven, ona yurekten bagli birileri vardir, gidemez. ama yorgundur..
omuzlarinda bir agirlik, kalbinde bir yorgunluk.. devam etmek ister. *
daha fazla adim atmam imkansiz, nefes almak bu kadar zor muydu ki boğulacak gibi oluyorum, uyanamıyorum, kalkamıyorum, eyleme geçemiyorum, çok koştum, çok çaliştim, tanri'nin verdiği her günü seni yakalamak için harcadim ama kovalayan varken kaçmak zevkliymiş, çok kaçtin be hayat ve ben cok yoruldum senden gibi serzenişlere ilham olan bir ifadedir, hayattan yorulmak. birşey için çok çabalayip, onu elde edememektir yorgunluk, ama zaten bırakın hayatın peşini o da yormasın sizi.
bazen her şeyin ama gerçekten neredeyse her şeyin ters gittiği ardı arkasına son hızla bir ters gitmek ama, yani ama olsun bu var dediğinizde bir da bakıyorsunuz o aslında yok, bu derece ters ve hızlı gitmesinden mütevellit meydana gelen bezginlik, sabırlık olmak lazım sonuçta
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
